Εμείς και ο Μωάμεθ
Το σενάριο είναι υποθετικό, αυτό όμως δεν το εμποδίζει να είναι και εφιαλτικό. Ας υποθέσουμε λοιπόν πως κάποιος έλληνας σκηνοθέτης αποφάσιζε να κάνει μια ταινία για τον Μωάμεθ, κάτι σαν την περιβόητη. Ή κάποιο ελληνικό περιοδικό δημοσίευε στις σελίδες του σκίτσα του Προφήτη - «βλάσφημα», όπως με ιδιαίτερη έμφαση αποκαλούν στα δελτία μας τα σκίτσα του Charlie Hebdo. Κοινώς ότι κάποιοι δικοί μας αποφάσιζαν να ρίξουν «λάδι στη φωτιά», όπως δήλωσε ο...γερμανός υπουργός Εξωτερικών κ. Βεστερβέλε, ξεχνώντας πως η Ευρώπη εκτός από το ευρώ έχει κατακτήσει το δικαίωμα να ρίχνει «λάδι στη φωτιά» αν επιθυμεί να εκφραστεί ελεύθερα.
Και μη με ρωτήσετε ποια θα ήταν η ποιότητα της ταινίας ή των σκίτσων, διότι αυτό είναι irrelevant όπως λένε και οι δικηγόροι στις αμερικανικές τηλεοπτικές σειρές. Το αν ένα έργο είναι καλό ή κακό, αυτό δεν κρίνεται πάντως ούτε από τις προθέσεις του δημιουργού του ούτε από το εάν θίγει τις πεποιθήσεις κάποιων, όσο σεβαστές και αν είναι αυτές. Εκτός και αν συμφωνήσουμε να αποκτήσουμε και μια αισθητική αστυνομία η οποία να συλλαμβάνει πάραυτα όσους κρίνει ότι προσβάλλουν τους νόμους της αισθητικής. Η ελευθερία της έκφρασης σου δίνει το δικαίωμα, δυστυχώς ή ευτυχώς, να γράψεις και να σκηνοθετήσεις και αρλούμπες.
Ας υποθέσουμε λοιπόν πως αυτό το έργο εμφανιζόταν σε μια κινηματογραφική αίθουσα, το έπαιρναν είδηση οι παρεπιδημούντες φανατικοί μουσουλμάνοι και άρχιζαν να τα σπάνε και να τα καίνε. Τι θα γινόταν τότε; Πώς θα αντιδρούσε το κράτος, πώς θα αντιδρούσαν οι πολιτικές δυνάμεις και πώς η περίφημη «κοινωνία»; Η Αστυνομία θα προσπαθούσε να αποκαταστήσει την τάξη, εννοείται, η Αθήνα θα γέμιζε χημικά και οι πάσης φύσεως μπαχαλάκηδες θα συμμαχούσαν με τους θιγμένους μωαμεθανούς. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, αφού καταδίκαζε τη βία, θα επεσήμαινε πως αυτοί οι άνθρωποι κακώς προκλήθηκαν και ως εκ τούτου θα καλούσε τον εισαγγελέα να απαγορεύσει την προβολή της ταινίας.
Το πιθανότερο είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού μας προειδοποιούσε ότι είναι υπέρ της ελευθερίας του λόγου, θα κατέληγε να μας πει ότι οφείλουμε να μη θίγουμε τις πεποιθήσεις των μεταναστών που κατοικούν στη χώρα μας, υπενθυμίζοντάς μας πως σε κάτι τέτοια καταλήγουν επιχειρήσεις όπως ο «Ξένιος Ζευς». Το ΚΚΕ θα δήλωνε απλώς πως η θρησκεία είναι το όπιο των λαών. Η Χρυσή Αυγή θα έβρισκε την ευκαιρία να πλακώσει στο ξύλο μερικούς ακόμη μαυριδερούς, χρησιμοποιώντας ως όπλο τα κοντάρια της ελληνικής σημαίας, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που θα πήγαινε να σπάσει στο ξύλο όποιον τολμούσε να θίξει τα ιερά και τα όσια του δικού μας γένους. Οι δε τηλεθεατές της ΕΤ3 θα ζούσαν στιγμές ανάτασης με το πολιτιστικό πρόγραμμα του Μητροπολίτη Ανθιμου.
Οσο για τις σελίδες των εφημερίδων, θα γέμιζαν με δηλώσεις πνευματικών ανθρώπων οι οποίοι θα στηλίτευαν την ποιότητα της ταινίας δηλώνοντας πάντα πως είναι υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης. Διότι, ως γνωστόν, στο Ελλάντα μόνον αν εκφέρεις λόγο σε επίπεδο Γκαίτε δικαιούσαι να μιλάς ελεύθερα, τόσο ψηλά έχει τοποθετηθεί ο πήχης. Το πιθανότερο βέβαια είναι ότι στο τέλος όλοι θα συμφωνούσαν πως για όλα αυτά φταίει η τρόικα και η κυβέρνηση θα ανακοίνωνε ένα νέο φορολογικό νομοσχέδιο με έμφαση στην πάταξη της φοροδιαφυγής. Το επαναλαμβάνω, το σενάριο είναι υποθετικό, πλην όμως εφιαλτικό. Διότι, δυστυχώς ή ευτυχώς, στον κόσμο μας υπάρχουν και άλλοι εφιάλτες εκτός από το ευρώ.
Τάκης Θεοδωρόπουλος
...
--> --> ... ..
Post A Comment
Δεν υπάρχουν σχόλια :