To πιο όμορφο φεγγάρι εδώ και 20 χρόνια!

Ένα «γαλάζιο φεγγάρι» πέρασε χθες το βράδυ πάνω από τη χώρα μας και μας ανακοίνωσε την έλευση του φθινοπώρου. Κοινώς, «τα κεφάλια μέσα τώρα» -ήταν μια τελευταία ευκαιρία για ρομαντική αναπόληση και για λίγο ξέσκασμα από τα βάσανα της εποχής.

Δεν είναι γνωστό από πού έχει βγει η ονομασία «γαλάζιο φεγγάρι». Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι δεν έχει...
να κάνει με το πραγματικό του χρώμα. Το “Blue Moon” έχει γίνει τραγούδι, έχει γίνει ταινία, αλλά στο χρώμα ήταν πάντοτε το ίδιο: λαμπερό ασημί ή χρυσαφί -στην περίπτωση πιο θερμών μηνών και χωρών, όπως το δικό μας αυγουστιάτικο!
Τι σημαίνει όμως «γαλάζιο φεγγάρι»; Ο όρος αναφέρεται στο σπάνιο φαινόμενο να έχουμε δύο πανσέληνους μέσα στην ίδιο μήνα. Η τελευταία φορά που είχαμε «γαλάζιο φεγγάρι» ήταν το Μάρτιο του 2010 και η επόμενη θα είναι τον Ιούλιο του 2015. Το φαινόμενο παρατηρείται επειδή το φεγγάρι είναι ολόγιομο μια φορά κάθε 29 μέρες ενώ οι μήνες έχουν 30 ή 31 μέρες. Η συχνότητα εμφάνισης της δεύτερης πανσελήνου σε ένα μήνα είναι μία φορά κάθε 2,7 χρόνια και όπως μπορεί κανείς να καταλάβει, ο μόνος μήνας στον οποίον δεν γίνεται να εμφανιστεί το φαινόμενο, είναι ο Φεβρουάριος.
Ειδικά όμως τον Αύγουστο, που στην Ελλάδα εμφανίζεται και η πιο όμορφη πανσέληνος, «γαλάζιο φεγγάρι», δηλαδή δεύτερη εμφάνιση ολόγιομης σελήνης, συμβαίνει μόνο μία φορά κάθε είκοσι περίπου χρόνια. Όποιος λοιπόν βγήκε χθες και το απόλαυσε, ξέρει ότι τέτοια εμπειρία θα ξαναζήσει μετά από 2 ολόκληρες δεκαετίες!
Το χθεσινό φεγγάρι γιοράστηκε στην Αθήνα, αλλά και σε όλη την Ελλάδα με διάφορες εκδηλώσεις. Το Μουσείο της Ακρόπολης γέμισε κόσμο μέχρι τα μεσάνυχτα, αφού παρέμεινε ανοικτό μέχρι εκείνη την ώρα, φιλοξενώντας και συναυλίες. Η Ελένη Τσαλιγοπούλου, η Τάνια Τσανακλίδου και ο Γιώργος Ανδρέου βρέθηκαν στο ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο για να τραγουδήσουν στο φως του φεγγαριού. Η Monika τραγούδησε στην Αρχαία Κασσιόπη, στην Πρέβεζα. Και πολλές ακόμη μουσικές εκδηλώσεις διοργανώθηκαν σε όλη την Ελλάδα.
Πολλοί, όμως, προτίμησαν να συνοδεύσουν το χάζεμα του ουρανού με τη απόλυτη ησυχία. Στα βραχάκια της Ακρόπολης, που γέμισαν πάλι με κόσμο, αυτό ήταν κάπως δύσκολο. Αλλά στις παραλίες όλης της χώρας ερωτευμένα ζευγαράκια –και κάθε λογής παρέες- λούστηκαν στο φως του φεγγαριού με μόνο ήχο τον απαλό παφλασμό του κύματος. Ήταν ο καλύτερος τρόπος για να ξεχάσουμε το καλοκαίρι που φεύγει και να επιστρέψουμε στη ρουτίνα του φθινοπώρου οπλισμένοι με καλή διάθεση και υπομονή για όσα έπονται.