Πρωτοχρονιά με το μωρό στο σπίτι
της Κορίνας Καφετζοπούλου
Ολοένα και περισσότερα ζευγάρια προχωράνε σε ιδιωτικές υιοθεσίες και σπάνε το ταμπού της σιωπής. Πριν λίγο καιρό το MadeinCreta είχε ασχοληθεί με μια παραμυθένια υιοθεσία.Πριν μερικά χρόνια αυτό θα ήταν αδιανόητο. Όμως τα πράγματα ευτυχώς άλλαξαν και έτσι μας δίνεται η ευκαιρία να φιλοξενήσουμε άλλη μια τέτοια ιστορία, στην ίδια βάση, αλλά λίγο διαφορετική: Μια ιδιωτική υιοθεσία πλήρως συνειδητοποιημένη ενός νέου ζευγαριού με άλλες αντιλήψεις και νοοτροπία.
Η Εμμανουέλα κι ο Δημήτρης, λοιπόν, είναι ένα νέο ζευγάρι μεταξύ των χιλιάδων που δεν μπορούν (για ιατρικούς λόγους) να αποκτήσουν δικό τους παιδί.
Είναι ένα νέο ζευγάρι, επίσης, που γρήγορα συνειδητοποίησε ότι οι προσπάθειες των εξωσωματικών έχουν ένα συγκεκριμένο όριο... Ένα ζευγάρι που ήξερε ότι ακόμα και άτεκνο να μείνει «δεν ήρθε το τέλος του κόσμου, θα ήταν μαζί και καλά, με ή χωρίς παιδί».
Επίσης είναι ένα ζευγάρι που ήθελε να δώσει στον «εαυτό του μια ευκαιρία στην προσπάθεια της υιοθεσίας» για να μην περάσουν τα χρόνια και πει: «υπήρχε και αυτή η δυνατότητα και όμως δεν προσπαθήσαμε».
Αυτό λοιπόν το ζευγάρι, τώρα χαίρεται τα χάδια και τις σκανδαλιές, της κόρης του: μιας τετραπέρατης μικρής που ... γλώσσα δεν έβαλε μέσα, όση ώρα εμείς προσπαθούσαμε να κάνουμε τη «δουλειά μας», αφήστε που στόλισε και ξεστόλισε το δέντρο πολλές φορές, ενώ τραβολογούσε συνεχώς και το μπαμπά της! Αχ! Αυτές οι κόρες με την αδυναμία στον μπαμπά!
Μπορεί ο Δημήτρης να δηλώνει ότι πιο πολύ απο όλες αγαπάει τη μηχανή του(!) όμως το βλέμμα του τον προδίδει όταν κοιτάζει την κόρη του.
Μέσα σε αυτό το εορταστικό κλίμα η Εμμανουέλα και ο Δημήτρης μίλησαν στο ΜadeinCreta για το πρόβλημα της εποχής που είναι η ατεκνία, για τις σκέψεις που έκαναν και την απόφαση της απόκτησης παιδιού μέσω της ιδιωτικής υιοθεσίας, μην κρύβοντας την επιθυμία τους και για την απόκτηση ενός ακόμα παιδιού, για να έχει η μικρή ένα αδερφάκι.
Βέβαια γνωρίζουν πολύ καλά ότι κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά δύσκολο, και ακόμα και αν βρεθεί ένα μωρό, θα προτιμήσουν να ειδοποιήσουν ένα άλλο ζευγάρι.
Άλλωστε είναι τόσο πολλά αυτά που γνωρίζουν, που δεν μπορούν να κάνουν δικό τους παιδί και ποθούν να αποκτήσουν ένα.
«Για μένα ύστερα από επτά χρόνια γάμου είχε κλείσει ο κύκλος των εξωσωματικών διαδικασιών. Δεν ήμουν διατεθειμένη να βάζω τον εαυτό μου σε μια τέτοια διαδικασία για πολύ. Σημασία είχε να είμαι καλά με το Δημήτρη με ή χωρίς παιδί. Και είχαμε συνειδητοποιήσει και αποδεχτεί το γεγονός ότι μπορεί και να μην γίνουμε ποτέ γονείς. Ο στόχος μας δεν ήταν να διαιωνίσουμε το DNA μας, με βιολογικά μας παιδιά. Ο στόχος μας ήταν να κάνουμε οικογένεια Αυτό όμως δεν επηρέασε τη σχέση μας. Ήμασταν καλά και ευτυχισμένοι και έτσι», είπε η Εμμανουέλα όταν άρχισε να εξιστορεί τη δική τους ιστορία.
Την απόφαση της ιδιωτικής υιοθεσίας την είχαν «δουλέψει» ο καθένας ξεχωριστά μέσα του και ύστερα και οι δύο μαζί. Είναι μια απόφαση ζωής, που αφορά και τους δυο εξίσου και αυτό το γνώριζαν πολύ καλά πριν ξεκινήσουν να συζητούν τις άλλες πιθανότητες απόκτησης παιδιού αφού οι βιολογικές είχαν εξαντληθεί.
«Τον περασμένο Αύγουστο είχαμε αρχίσει να συζητάμε το θέμα μεταξύ μας, και τα περασμένα Χριστούγεννα πήραμε την οριστική απόφαση για την υιοθεσία. Σταθήκαμε εξαιρετικά τυχεροί. Μερικούς μήνες μετά και συγκεκριμένα την μεγαλοβδόμαδα αποκτήσαμε την κόρη μας. Ήταν 10 ημερών όταν την είδαμε για πρώτη φορά, 22 όταν την φέραμε στο σπίτι μας και άλλαξε τη ζωή μας».
Για να προχωρήσεις σε ιδιωτική υιοθεσία πρέπει να εμπιστευτείς τη μητέρα του παιδιού σου
Η πρώτη «ανηφόρα» της ιδιωτικής υιοθεσίας είναι να «βρεις παιδί». Η δεύτερη, να εμπιστευτείς το πρόσωπο που θα στο δώσει. Γεγονός είναι ότι όταν ένα ζευγάρι μπει σε αυτή τη διαδικασία θα του τύχουν και περιπτώσεις που θα ζητηθούν χρήματα με αντάλλαγμα ένα μωρό. Αλλά τότε, πρέπει να σταθείς δυνατός και μην αγοράσεις παιδί όση λαχτάρα και να έχεις.
Και ο Δημήτρης με την Εμμανουέλα ήταν κάθετοι σε αυτό. «Είχαμε κάνει και προηγούμενες προσπάθειες αλλά ήθελαν χρήματα, εμείς όμως θέλαμε η μητέρα που θα δώσει το παιδί της, να κλαίει και να μας το δώσει, να το πονάει, όχι να πουλήσει το παιδί της.
Ατεκνία χίλιες φορές… Καλύτερα αυτό παρά να αγοράσεις παιδί. Δεν είναι εύκολο να πεις όχι αλλά είναι το σωστό».
Είναι χαρακτηριστικά τα όσα δήλωσε στη συνέχεια η Εμμανουέλα, για τη βιολογική μητέρα της κόρης τους και πως αμέσως
"Απο τότε που ήρθε στο σπίτι η κόρης μας ζω σε άλλο χρόνο", είπε τρυφερά η Εμμανουέλλα
εδραιώθηκε μια σχέση εμπιστοσύνης.
«Από την πρώτη στιγμή που τη γνώρισα ήξερα ότι το παιδί της, θα γίνει παιδί μας, το ένιωθα. Η μητέρα της με τράβηξε να συνεχίσω, και όχι το μωρό. Για να προχωρήσεις στην ιδιωτική υιοθεσία πρέπει να εμπιστευτείς τον άνθρωπο, που σου δίνει το παιδί σου, γιατί τον χρειάζεσαι μέχρι το τέλος.
Αν θέλει κάτι άλλο από εσένα και δεν τον ενδιαφέρει το πώς θα μεγαλώσει το παιδί δεν μπορείς να προχωρήσεις. Για μας ήταν πολύ σημαντικό να ξέρουμε ότι ο άνθρωπος που το δίνει, μας το δίνει και πονάει, και αυτό που τον ενδιαφέρει είναι το «καλό» του παιδιού».
Η Εμμανουέλα στη συνέχεια είπε και κάτι άλλο εξίσου συγκλονιστικό. «Η βιολογική μητέρα προετοιμαζόταν για αυτή την κίνηση από τη στιγμή που έμεινε έγκυος.
Παρόλα αυτά όταν γνωριστήκαμε και συναντηθήκαμε, της πρότεινα να κρατήσει το παιδί και εγώ θα στεκόμουν στο πλάι της με όποιον τρόπο μπορούσα. Προσπάθησα να βεβαιωθώ ότι η ίδια δε θα το μετανιώσει. Για εμας δεν ήταν σημαντικό να αποκτήσουμε ένα παιδί, χωρίς να σκεφτούμε όλες τις πλευρές, προς όφελος του παιδιού.
Αν η βιολογική μητέρα το μετάνιωνε, και μέσα στο πρώτο τρίμηνο που το είχαμε στο σπίτι μας μέχρι το πρώτο δικαστήριο, άλλαζε γνώμη για εμάς και για τις οικογένειες μας θα ήταν μαχαιριά. Καταλάβαμε όμως και με τις συνεδρίες με τους κοινωνικούς λειτουργούς της διεύθυνσης πρόνοιας της περιφέρειας ότι ήταν συνειδητή η απόφασή της και είχε προετοιμαστεί για αυτό».
...
--> ....
Post A Comment
Δεν υπάρχουν σχόλια :