Αμυγδαλιά: Μια στολισμένη νύφη

σύμβολο της ελπίδας

Ανθίζει πρώτη και καμαρωτή στις αρχές κάθε νέας χρονιάς. Υπέροχη ζωγραφιά μες στον χειμώνα, η αμυγδαλιά προσφέρει το νέκταρ και τη γύρη της στις μέλισσες και τους πολύτιμους θρεπτικούς καρπούς της σ΄ εμάς.

Είναι ένα πραγματικό στολίδι της φύσης (ως στολισμένη νυφούλα είναι άλλωστε γνωστή στους φυσιολάτρες), που κουβαλάει πάνω του, εκτός από πλούσιες ομορφιές, και διάφορους μύθους. Την αγάπη δεν τη νικά ο θάνατος… Ένας από αυτούς, που προέρχεται από την ελληνική μυθολογία, λέει ότι κάποτε η αμυγδαλιά ήταν μια όμορφη πριγκίπισσα, η Φυλλίς, κόρη ενός βασιλιά της Θράκης. Η Φυλλίς ερωτεύτηκε τον Δημοφώντα – γιο του Θησέα, ο οποίος βρέθηκε στα μέρη της καθώς επέστρεφε με το καράβι του από την Τροία.

Ο βασιλιάς, για να ευχαριστήσει τη κόρη του, έκανε τον Δημοφώντα γαμπρό του ορίζοντάς τον και διάδοχό του. Ο Δημοφών ωστόσο έπρεπε να γυρίσει για λίγο στην Αθήνα αλλά, πριν φύγει, ορκίστηκε στη Φυλλίδα πως θα επέστρεφε γρήγορα κοντά της. Δεν μπόρεσε όμως να κρατήσει την υπόσχεσή του, διότι φεύγοντας με το πλοίο του από τη Θράκη μια τρικυμία τον παρέσυρε στην Κύπρο κι έτσι άργησε να φτάσει στην Αθήνα. Τα χρόνια περνούσαν και η Φυλλίς μάταια περίμενε την επιστροφή του.

Τελικά πέθανε από μαρασμό, αλλά επειδή τη λυπήθηκαν οι θεοί, τη μεταμόρφωσαν σε αμυγδαλιά, η οποία έγινε σύμβολο της ελπίδας: Όταν ο περιπλανώμενος (και γεμάτος τύψεις) Δημοφών επέστρεψε και βρήκε τη Φυλλίδα σαν ένα γυμνό δέντρο χωρίς φύλλα και άνθη, απελπισμένος αγκάλιασε το δέντρο, το οποίο ξαφνικά πλημμύρισε από λουλούδια δείχνοντας ότι η αγάπη δεν μπορεί να νικηθεί από τον θάνατο. Ο παραπάνω μύθος έχει πολλές παραλλαγές, αλλά πάντα στο επίκεντρο παραμένει η αγάπη, η αφοσίωση και η ελπίδα. Ανθίζει πριν βγάλει φύλλα Η αμυγδαλιά ανήκει σ΄ εκείνα τα δέντρα που ανθίζουν πριν βγάλουν φύλλα προκαλώντας μεγάλο ενδιαφέρον και ποικίλους συμβολισμούς ανά τους αιώνες. Για παράδειγμα, όπως αναφέρεται στη Βίβλο, οι Εβραίοι τη θεωρούσαν σύμβολο βιασύνης εξαιτίας της απροσδόκητης ανθοφορίας της, ενώ ο αρχαίος φιλόσοφος Θεόφραστος την καταγράφει ως ευχάριστο φαινόμενο.

Οι μουσουλμάνοι συνδέουν την ανθοφορία της αμυγδαλιάς με την αναθέρμανση της ελπίδας. Στην αρχαιότητα οι παγανιστές θεωρούσαν την αμυγδαλιά σύμβολο παρθενικότητας, αλλά τα άνθη της δίνονταν επίσης ως πρόσφορο γονιμότητας. Στη νεότερη εποχή, Τσέχοι, Ιταλοί και Έλληνες την βλέπουν ως σύμβολο τύχης και μακροζωίας και προσφέρουν τους καρπούς της στους γάμους. goldenmag

Via