Ο ναυαγός και η θάλασσα...
Ένας άνθρωπος κατηγορούσε την θάλασσα. Ήταν ένας ναυαγός, που πάλεψε πολλή ώρα με τα άγρια κύματα ώσπου κατάφερε να...
βγεί στη στεριά. Εκεί αποκοιμήθηκε απο την κόπωσή του, Όταν
ξύπνησε και είδε την θάλασσα ήσυχη,
είπε: Θάλασσα, άτιμο στοιχείο! Δείχνεις στους ανθρώπους ένα ήρεμο πρόσωπο για να ξεθαρρέψουνε και να ανοιχτούν, και τότε κάνεις τρικυμίες και καταστρέφεις καράβια, εμπορεύματα, και ανθρώπινες ζωές!» Τότε η θάλασσα πειράχθηκε απο αυτά τα λόγια, και παίρνοντας τη μορφή μιάς γυναίκας είπε στον άνθρωπο: Πάψε να με αδικείς με τέτοια ανόητα λόγια! Δέν κάνω εγώ τις τρικυμίες, αλλα οι άνεμοι: εκείνοι είναι που σηκώνουν κύματα και με κάνουν να φαίνομαι άγρια. Το ξέρεις καλά οτι όταν δέν φυσούν άνεμοι, είμαι πιό ήρεμη ακόμη και απο τη γή στην οποία βαδίζεις».. Ελεύθερη απόδοση: Ανδρέας Μελεζιάδης Ναυαγὸς καὶ θάλασσα Ναυαγὸς ἐκβρασθεὶς εἰς τὸν αἰγιαλὸν ἐκοιμᾶτο διὰ τὸν κόπον· μετὰ μικρὸν δὲ ἐξαναστάς, ὡς ἐθεάσατο τὴν θάλασσαν, ἐμέμφετο αὐτῇ ὅτι γε δελεάζουσα τοὺς ἀνθρώπους τῇ πραότητι τῆς συνόψεως, ἡνίκα ἂν αὐτοὺς προσδέξηται, ἀπαγριουμένη διαφθείρει. Ἡ δὲ ὁμοιωθεῖσα γυναικὶ ἔφη πρὸς αὐτόν· Ἀλλ᾿, ὦ οὗτος, μὴ ἐμὲ μέμφου, ἀλλὰ τοὺς ἀνέμους· ἐγὼ μὲν γὰρ φύσει τουαύτη εἰμὶ ὁποίαν καὶ νῦν με ὁρᾷς· οἱ δὲ αἰφνίδιόν με ἐπέρχονται καὶ κυματοῦσι καὶ ἐξαγριοῦσιν»... Ο ΜΥΘΟΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΟΤΙ… Πρὸς ἄνδρα κακοῦργον δι᾿ ὑποκρίσεως ἐνεδρεύοντα ὁ λόγος εὔκαιρος Πηγή
Via
βγεί στη στεριά. Εκεί αποκοιμήθηκε απο την κόπωσή του, Όταν
ξύπνησε και είδε την θάλασσα ήσυχη,
είπε: Θάλασσα, άτιμο στοιχείο! Δείχνεις στους ανθρώπους ένα ήρεμο πρόσωπο για να ξεθαρρέψουνε και να ανοιχτούν, και τότε κάνεις τρικυμίες και καταστρέφεις καράβια, εμπορεύματα, και ανθρώπινες ζωές!» Τότε η θάλασσα πειράχθηκε απο αυτά τα λόγια, και παίρνοντας τη μορφή μιάς γυναίκας είπε στον άνθρωπο: Πάψε να με αδικείς με τέτοια ανόητα λόγια! Δέν κάνω εγώ τις τρικυμίες, αλλα οι άνεμοι: εκείνοι είναι που σηκώνουν κύματα και με κάνουν να φαίνομαι άγρια. Το ξέρεις καλά οτι όταν δέν φυσούν άνεμοι, είμαι πιό ήρεμη ακόμη και απο τη γή στην οποία βαδίζεις».. Ελεύθερη απόδοση: Ανδρέας Μελεζιάδης Ναυαγὸς καὶ θάλασσα Ναυαγὸς ἐκβρασθεὶς εἰς τὸν αἰγιαλὸν ἐκοιμᾶτο διὰ τὸν κόπον· μετὰ μικρὸν δὲ ἐξαναστάς, ὡς ἐθεάσατο τὴν θάλασσαν, ἐμέμφετο αὐτῇ ὅτι γε δελεάζουσα τοὺς ἀνθρώπους τῇ πραότητι τῆς συνόψεως, ἡνίκα ἂν αὐτοὺς προσδέξηται, ἀπαγριουμένη διαφθείρει. Ἡ δὲ ὁμοιωθεῖσα γυναικὶ ἔφη πρὸς αὐτόν· Ἀλλ᾿, ὦ οὗτος, μὴ ἐμὲ μέμφου, ἀλλὰ τοὺς ἀνέμους· ἐγὼ μὲν γὰρ φύσει τουαύτη εἰμὶ ὁποίαν καὶ νῦν με ὁρᾷς· οἱ δὲ αἰφνίδιόν με ἐπέρχονται καὶ κυματοῦσι καὶ ἐξαγριοῦσιν»... Ο ΜΥΘΟΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΟΤΙ… Πρὸς ἄνδρα κακοῦργον δι᾿ ὑποκρίσεως ἐνεδρεύοντα ὁ λόγος εὔκαιρος Πηγή
Via
Post A Comment
Δεν υπάρχουν σχόλια :